آرتریت می‌تواند دردناک باشد و باعث سفتی مفاصل زانو شود، حرکت شما را محدود کرده و انجام امور روزمره را دشوار کند. آرتریت زانو انواع مختلفی دارد. آرتروز شایع‌ترین نوع آن است و بعد از آن آرتریت التهابی مانند روماتیسم مفصلی و نقرس متداول می‌باشد. شباهت‌های زیادی بین علائم و درمان زانو درد ناشی از انواع مختلف آرتریت وجود دارد. اصلاح شیوه زندگی (مانند کاهش وزن و ورزش)، فیزیوتراپی و داروهای مسکن درمان اصلی می‌باشند. در ابتدا از استامینوفن و پاراستامول استفاده می‌شود و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تنها به عنوان یک درمان اضافه در صورتی که تسکین درد فراهم نشده باشد، توصیه می‌گردند.
ماساژ، الکتروتراپی، اولتراسوندتراپی، درمان دستی، تزریق پی آر پی، استروئید و ژل در زانو از روش‌های موثر دیگر برای درمان آرتروز زانو هستند.
روند بهبود آرتروز زانو رتروز زانو به طرق مختلفی بر افراد تاثیر می‌گذارد، بنابراین نمی‌توانید نحوه‌ی پیشرفت آن را پیش‌بینی کنید. گاهی اوقات می‌تواند در اثر آسیب زیاد به مفاصل که منجر به بدشکلی یا ناتوانی می‌شود طی یک یا دو سال ایجاد شود. اما اغلب یک فرایند آهسته بوده که طی چندین سال ابجاد شده و باعث تغییرات کوچک در بخشی از یک مفصل می‌گردد.
در صورتی که دچار آرتروز شدید باشید، غضروف شما می‌تواند به حدی نازک شود که دیگر انتهای استخوان‌های را نپوشاند. در نتیجه استخوان‌ها شروع به ساییدن رو یکدیگر می‌کنند و در نهایت فرسایش می‌یابند. این امر می‌تواند شکل مفصل را تغییر داده و باعث خارج شدن استخوان‌ها از حالت طبیعی شود. علاوه بر این، عضلاتی که زانو را حرکت می‌دهند به تدریج ضعیف شده و نازک یا از کار افتاده می‌شوند. این وضعیت می‌تواند باعث ناپایداری زانو شود بطوری که هنگام وارد کردن وزن روی آن خالی می‌گردد. تغییر شیوه زندگی می‌تواند بطور چشمگیری خطر بدتر شدن آرتروز را کاهش دهد. ورزش منظم، جلوگیری از آسیب بیشتر به زانو و کنترل وزن همگی موثر خواهند بود.
چه کسانی بیشتر دچار این عارضه می‌شوند؟
عوامل بسیاری خطر ابتلا به آرتروز زانو را افزایش می‌دهند و در شرایط زیر بیشتر شایع است:
- در اواخر دهه ۴۰ زندگی خود یا بالاتر هستید. این امر ممکن است به این علت باشد که عضلات ضعیف‌تر شده‌اند، بدن کمتر قادر به ترمیم خود است یا مفاصل در طول زمان فرسایش یافته‌اند.
- جنسیت – آرتروز در زنان شایع‌تر و شدیدتر است.
- اضافه وزن دارید. این وضعیت احتمال ابتلا به آرتروز و بدتر شدن آن را افزایش می‌دهد.
- والدین یا خواهر و برادرتان آرتروز داشته است.
- در گذشته آسیب زانو داشته‌اید، برای مثال پارگی مینیسک
- قبلاً روی زانوی خود عمل انجام داده‌اید، برای مثال منیسکتومی (برای برداشتن غضروف آسیب دیده) یا ترمیم رباط‌های صلیبی
- فعالیت سنگین و تکراری انجام می‌دهید یا یک شغل با فعالیت جسمی زیاد دارید، برای مثال کشاورزی یا کار در معدن
نشانه‌های آرتروز زانو چیست؟
علائم اصلی آرتروز زانو عبارتند از:
- درد (بخصوص هنگام حرکت دادن زانو در انتهای روز- این درد معمولاً با استراحت بهتر می‌شود)
- سفتی (بخصوص بعد از استراحت- این وضعیت بعد از یک دقیقه یا بیشتر و یا با کمی حرکت بهتر می‌شود)
- صدا دادن، تق تق یا احساس ساییدگی مفصل هنگام حرکت دادن آن
- ور‌م های سخت (ناشی از خارهای استخوانی)
- ورم‌های نرم (ناشی از وجود مایع اضافه در مفصل)
علائم دیگر می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- زانو به علت اینکه عضلات ضعیف شده‌اند یا ساختار مفصل پایداری کمتری دارد، خالی می‌کند.
- زانو آزادانه به مقدار طبیعی حرکت نمی‌کند.
- زانوها خم شده و حالت کمانی پیدا کرده‌اند.
- عضلات دور مفصل نازک شده یا از کار افتاده‌اند.
با اینکه غیر عادی است اما برخی افراد دچار دردی در زانوی خود هستند که باعث بیدار شدن آنها در طول شب می‌شود. این وضعیت بطور معمول تنها در آرتروز شدید رخ می‌دهد. احتمالاً متوجه خواهید شد که درد متغیر بوده و برخی روزها بدتر یا بهتر است، که گاهی بستگی به میزان فعالیتی که انجام داده‌اید دارد اما ممکن است دلیل روشنی نداشته باشد.
برخی افراد پی می‌برند که تغییرات هوا (بخصوص هوای مرطوب و کم فشار) باعث بدتر شدن درد و سفتی می‌گردد. این امر ممکن است به این علت باشد که رشته‌های عصبی در کپسول زانو به تغییرات در فشار اتمسفر حساس هستند.
عوارض این عارضه چیست؟
گاهی اوقات ممکن است آتروز زانو عوارض نادرتری داشته باشد، مانند رسوب بلورهای کلسیم در غضروف و تشکیل کیست‌هایی در پشت زانو.
آرتروز همراه با کریستال
رسوبات گچی بلورهای کلسیم می‌توانند در غضروف شکل بگیرند. این حالت کلسیفیکاسیون نام دارد. این کریستال‌ها در رادیوگرافی نشان داده می‌شوند و زیر میکروسکوپ در نمونه‌های مایع گرفته شده از مفصل قابل مشاهده هستند.
آرتروز هنگامی که کریستال‌ها شکل گرفته باشند با سرعت بیشتری شدید می‌شوند. گاهی اوقات کریستال‌ها می‌توانند لرزش پیدا کرده و باعث تورم بسیار دردناک به نام آرتروز کریستال پیروفسفات کلسیم حاد شوند که در گذشته نقرس کاذب نامیده می‌شد.
کیست بیکر (کیست پوپلیتئال)
کیست بیکر زمانی می‌تواند شکل بگیرد که مایع اضافه مفصل توسط مفصل تولید شده و مقداری از آن در کیسه‌ای که از پوشش مفصل بیرون آمده گیر می‌افتد. این کیست‌ها اغلب بدون درد هستند، اما ممکن است بتوانید یک برجستگی نرم تا سفت را در پشت زانو حس کنید. گاهی اوقات یک کیست می‌تواند باعث درد یا حساسیت هنگام ورزش کردن شود.
گاهی اوقات یک کیست می‌تواند روی یک رگ خونی فشار وارد می‌کند که می‌تواند منجر به تورم در پا شود و یا کیست پاره شود و مایع مفصلی را وارد ماهیچه ساق پا کند که می‌تواند بسیار دردناک باشد.
احتمال دارد کیست نیازی به درمان نداشته باشد، اما در صورت لزوم می‌توان مایع اضافه را با استفاده از یک سرنگ از زانو بیرون کشید و یک محلول استروئید را به این ناحیه تزریق کرد.
پزشکان چگونه این بیماری را تشخیص می‌دهند؟
پزشک آرتروز زانو را بر اساس علائم شما و انجام معاینه تشخیص می‌دهد. در طول معاینه، موارد زیر کنترل می‌شوند:
- حساسیت به لمس روی زانو
- صدا دادن و تق تق زانو
- تورم استخوانی
- مایع اضافه
- محدودیت حرکت
- ناپایداری زانو
- نازک شدن عضلاتی که زانو را نگه می‌دارند.
چه آزمایش‌هایی برای آرتروز زانو وجود دارند؟
رادیوگرافی پر کاربردترین تست برای تایید تشخیص آرتروز است، هرچند اغلب نیازی به آن نمی‌باشد. پرتونگاری با اشعه ایکس می‌تواند تغییراتی مانند خارهای استخوانی، تنگ شدگی فضای بین استخوان‌ها و رسوبات کلسیمی در مفصل را نشان دهد.
تصاویر رادیوگرافی شاخص خوبی برای نشان دادن شدت درد یا ناتوانی احتمالی نمی‌باشند. برخی افراد در اثر آسیب جزئی مفصل درد زیادی دارند، اما برخی دیگر از یک آسیب شدید درد کمی را تجربه می‌کنند.
ممکن است پزشک یک اسکن ام آر آی را روی زانو پیشنهاد کند که بافت‌های نرم (ماند غضروف، تاندون‌ها، عضلات) و تغییرات در استخوان که با پرتوی ایکس قابل مشاهده نیستند را نشان خواهد داد. هرچند این کار بسیار نادر است. هیچ آزمایش خونی برای آرتروز وجود ندارد اما می‌توان از آن برای بررسی مشکلات دیگر استفاده کرد.
بهترین راه برای درمان ساییدگی غضروف زانو چیست؟
هیچ درمان قطعی برای آرتروز وجود ندارد، اما برخی درمان‌ها می‌توانند به تسکین علائم و کاهش احتمال تشدید آرتروز کمک کنند. این درمان‌ها عبارتند از:
کمپرس گرم و سرد
استفاده از گرما یا سرما روی زانو می‌تواند باعث تسکین درد و سفتی آن شود.
- لامپ‌های حرارتی متداول هستند، اما یک بطری آب گرم یا پد حرارتی نیز موثر می‌باشد.
- کیسه یخ نیز می‌تواند باعث تسکین درد شود.
- پد گرمایی یا سرمایی را مستقیم روی پوست قرار ندهید.
زانوبند
استفاده از زانوبندها برای آرتروز روز به روز در حال محبوب شدن می‌باشد.
- انواع مختلفی وجود دارند که می‌توانند به تثبیت کشکک زانو کمک کرده و حرکت صحیح آن را میسر سازند.
- می‌توانید زانوبند را از فروشگاه‌های ورزشی و داروخانه‌ها تهیه کنید، اما باید ابتدا با پزشک خود مشورت نمایید. ممکن است آنها بتوانند زانوبندهایی را توصیه کنند که برای شما بهتر هستند.
داروهای آرتروز زانو
برخی از داروهای مفید برای تسکین درد ناشی از آرتروز زانو عبارتند از:
داروهای مسکن
داروهای مسکن به کاهش درد و سفتی زانو کمک می‌کنند اما بر خود آرتروز تاثیری نمی‌گذارند و آسیب مفصل را ترمیم نمی‌کنند.
- داروهای مسکن بهتر است بصورت گاه به گاه هنگامی که احساس درد دارید یا زمانی که قصد ورزش کردن دارید مصرف شوند.
- پاراستامول معمولاً بهترین داروی مسکن می‌باشد اما باید از مصرف دوز صحیح مطمئن شوید زیرا بسیاری از افراد مقدار بسیار کمی مصرف می‌کنند –می‌توانید ۱ گرم (معمولاً به اندازه دو قرص) را سه تا چهار با در روز امتحان کنید.
- مسکن‌های ترکیبی (مانند co-codamol، co-dydramol) حاوی پاراستامول و یک داروی ثانویه شبیه به کدئین هستند، بنابراین ممکن است برای درد شدیدتر مفید باشند. از آنجایی که قوی‌تر از سایر داروهای ضد درد هستند، احتمال بروز عوارض جانبی مانند سرگیجه و یبوست بیشتر است.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است در صورتی که التهاب همراه با درد و خشکی باشد توصیه شود.
- این داروها گاهی اوقات می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند، اما پزشک اقدامات احتیاطی را برای کاهش خطر این عوارض انجام می‌دهد. ممکن است کمترین دوز موثر را برای کمترین زمان ممکن پیشنهاد کند و داروی دیگری به نام مهار کننده پمپ پروتون برای کمک به محافظت از معده در برابر مشکلات گوارشی تجویز شود.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی کمی خطر حمله قلبی یا سکته را افزایش می‌دهند، بنابراین در صورت وجود عوامل خطری که باعث افزایش خطر می‌شوند (برای مثال سیگار بودن یا داشتن مشکلات گردش خون، دیابت، فشار خون بالا یا کلسترول بالا) پزشک برای تجویز آنها محتاط خواهد بود.
کرم‌ها و ژل‌های ضد التهابی غیر استروئیدی یک گزینه‌ی مناسب در صورتی که در مصرف قرص‌ها مشکل دارید می‌باشند.
- کرم‌ها و ژل‌ها را می‌توان سه بار در روز بصورت مستقیم روی مفاصل دردناک استفاده کرد و نیازی به مالیدن آنها نمی‌باشد و خود به خود از طریق پوست جذب می‌شوند.
- آنها بسیار خوب قابل تحمل هستند زیرا مقدار بسیار کمی جذب جریان خون می‌گردد.
- ظرف چند روز می‌توان تشخیص داد که آیا به کاهش درد کمک می‌کنند یا خیر.
تزریق استروئید
تزریق استروئید گاهی اوقات بصورت مستقیم در یک مفصل زانوی بسیار دردناک انجام می‌شود.
- تزریق‌ها می‌توانند ظرف یک روز یا بیشتر تاثیر خود را نشان دهند و ممکن است برای چند هفته یا ماه موجب بهبود درد شوند.
- این تزریق عمدتاً برای آرتروزهای بسیار دردناک، حملات ناگهانی ناشی از ریزش بلورهای کلسیم و کمک به انجام کارهای مهم استفاده می‌شوند.
تزریق ژل در زانو
از تزریق اسید هیالورونیک که به لغزندگی مفصل زانو کمک می‌کند گاهی اوقات هنگامی که تزریق استروئید موثر نیست، استفاده می‌شود. ممکن است یک تزریق تکی یا یک دوره شامل چند تزریق انجام شود.
فیزیوتراپی چگونه می‌تواند به آرتروز زانو کمک کند؟
بعد از معاینه زانو، متخصص طب فیزیکی با شما کار خواهد کرد تا یک برنامه درمانی متناسب با مشکل و نیازهای دقیق شما ایجاد کند. اهداف درمان می‌توانند شامل کاهش درد و تورم و افزایش انعطاف پذیری، توان، تعادل و پایداری باشند.
هدف فیزیوراپی آسان‌تر کردن انجام فعالیت‌ها و کارهای روزمره است. برای مثال، ممکن است به راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها یا وارد و خارج از شدن تخت کمک کند. پزشک درمان‌هایی را ارائه می‌کند که شما در زمانی که زانو درد باعث دشوار شدن حرکت و انجام کارهای روزانه می‌شود، نیاز دارید. این درمان‌ها می‌توانند به حرکت بهتر و تسکین درد کمک کنند. در طی جلسات فیزیوتراپی موارد زیادی را فرا می‌گیرید:
- چگونگی کار کردن زانو و تاثیر آرتروز روی مفصل
- روش‌هایی برای کاهش فشار روی زانو، مانند حمل کردن بارهای سبک‌تر، کاهش وزن اضافه یا استفاده از عصا
- چگونگی استفاده از گرما یا سرما در خانه برای کمک به کاهش درد
- ایده‌هایی برای فعالیت‌ها و ورزش‌هایی که باعث قوی‌تر شدن زانو می‌گردند.
پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:
- درمان دستی– درمانی دستی شامل ماساژ و حرکات دست می‌باشد.
- اولتراسوند – در این روش از امواج صوتی برای درمانی اسپاسم و درد استفاده می‌شود.
- تحریک الکتریکی – در این روش از یک جریان الکتریکی خفیف برای درمان درد استفاده می‌شود.
ممکن است از گرما یا سرما استفاده شده و چگونگی استفاده از این تکنیک‌ها آموزش داده شود. فیزیوتراپی تقریباً همیشه شامل ورزش می‌باشد. این درمان می‌تواند شامل حرکات کششی، ورزش‌های عضلات تنه، تقویت کننده عضلات و پیاده روی باشد. ممکن است ورزش‌هایی را یاد بگیرید که به روش‌های شگفت انگیزی به شما کمک می‌کنند؛ تقویت عضلات تنه و ران می‌تواند به کنترل زانو درد کمک کرده و باعث شود که بیشتر قادر به فعالیت باشید. درمانگر همچنین ورزش‌هایی را آموزش می‌دهد که می‌توانید در خانه انجام دهید.
پی آر پی
تزریق پی آر پی برای آرتروز زانو یک تئوری جدید است و همچنان روی آن پژوهش انجام می‌شود، هرچند شواهد امیدوار کننده‌ای مبنی بر این وجود دارند که پی آر پی یک روش موثر برای درمان آرتروز می‌باشد. تزریق پی آر پی معمولاً بصورت یک روش سرپایی انجام می‌شود و از آنجایی که یک پزشک مجرب باید ابتدا خون بیمار را بکشد، یک درمان معمول می‌تواند بین ۴۵ تا ۹۰ دقیقه طول بکشد. تعداد جلسات مورد نیاز معمولاً بستگی به هر مورد خاص دارد و پزشک باید هنگام مشاوره با شما در مورد آن تصمیم گیری کند. تعداد معمول جلسات درمانی بسته به شدت علائم بین ۳ تا ۵ جلسه می‌باشد.
به عنوان یک درمان سرپایی، این روش نسبتاً ساده بوده و شامل کشیدن خون و بعد از آن آماده سازی پی آر پی و تزریق می‌باشد. ترتیب انجام درمان به صورت زیر است:
- پزشک ابتدا ۱۵ تا ۵۰ میلی لیتر خون را از دست شما می‌گیرد. این خون مستقیم وارد ویال می‌شود.
- سپس یک دستگاه سانتریفیوژ خون را پردازش می کند.
- پلاسمای غنی از پلاکت تفکیک شده توسط یک متخصص یا پزشک آماده می‌شود.
- پوست دور مفصل با ضد عفونی کننده پاک می‌شود.
- برای روش‌های اولتراسوند، از یک ژل استفاده می‌شود تا سر دستگاه اولتراسوند بتواند روی پوست فشار داده شود. این کار به پزشک اجازه می‌دهد تا بطور واضح مفصل را روی صفحه ببیند.
- آرامش شما باعث می‌شود که درمان بسیار آسان‌تر و با درد کمتری باشد، بنابراین پزشک سعی خواهد کرد که شما احساس آرامش داشته باشید. برخی از بیماران ممکن است ترجیح دهند قبل از درمان داروی ضد اضطراب مصرف کنند.
- پزشک مقدار کمی از پی آر پی (حدود ۳ تا ۶ میلی‌لیتر) را مستقیم به کشکک مفصل زانو تزریق می‌کند.
- در نهایت درمان با تمیز کردن ناحیه و استفاده از نوار زخم به اتمام می‌رسد.
تحریک الکتریکی زانو
تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) را می‌توان برای تسکین درد استفاده کرد، هرچند پژوهش‌ها نشان می‌دهند که برای همه افراد موثر نمی‌باشد. دستگاه TENS یک دستگاه الکترونیکی کوچک است که پالس‌هایی را از طریق پدهای قرار داده شده روی پوست به انتهای اعصاب ارسال می‌کند. این دستگاه یک احساس مور مور ایجاد می‌کند که باعث تغییر پیام‌های درد ارسال شده به مغز می‌گردد.
ورزش
آرتروز دردناک زانو می‌تواند مانع فعال ماندن شما در حد نیاز گردد. ممکن است نتوانید زیاد راه بروید یا از بالا و پایین رفتن از پله‌ها خودداری کنید. اما هنگامی که زانوی خود را حرکت ندهید، رباط‌ها، تاندون‌ها و عضلات دور آن می‌توانند کوتاه شده و ضعیف‌تر گردند.
حرکت همچنین مایع را به داخل و خارج فضای مفصلی پمپ می‌کند که به سالم ماندن زانو کمک خواهد کرد. هنگامی که زیاد حرکت نمی‌کنید، بخشی از این عمل طبیعی پمپ از دست می‌رود.
هدف اصلی ورزش‌های آرتروز کاهش درد، بهبود عملکرد و جلوگیری از ناتوانی می‌باشد که هدف نهایی همگی بهبود کیفیت زندگی است. روش‌های زیادی وجود دارند که می‌توان از طریق انجام برنامه‌های ورزشی به این اهداف دست یافت، از جمله:
- تقویت عضله
- بهبود انعطاف پذیری و حرکت مفصل
- بهبود عملکرد هوازی
- کاهش وزن
اساساً سه ورزش برای تسکین درد آرتروز زانو وجود دارند:
ورزش‌های دامنه حرکتی
چندین نوع ورزش برای کمک به افزایش دامنه حرکتی مفصل زانو و شروع توانبخشی عضلات نگهدارنده زانو وجود دارند. ورزش‌های دامنه حرکتی غلتاندن مچ پا حرکاتی هستند که در اینجا توصیف شده‌اند. در افراد مبتلا به آرتروز، بهبود انعطاف پذیری دارای مزیت بیشتری نسبت به گرم کردن قبل از ورزش است. چند نوع مختلف ورزش کششی وجود دارند؛ استاتیک، بالستیک و حرکتی تحت عنوان تسهیل عصبی عضلانی از طریق گیرنده‌های عمقی (PNF).
ورزش‌های تقویتی
ورزش‌های تقویتی را می‌توان به سه دسته تقسیم بندی کرد: ایزومتریک، ایزوکینتیک و ایزوتونیک.
- تمرینات ایزومتریک آنهایی هستند که عضلات خود را با منقبض کردن و نه حرکت دادن آنها در دامنه‌ی طبیعی که در صورت ابتلا به آرتروز ممکن است دردناک باشد، تقویت می‌کنید. نمونه‌ای از این تمرین، منقبض کردن عضلات پا بدون حرکت مفاصل است. تمرینات ایزومتریک اغلب بهترین نوع ورزش برای شروع برنامه‌ی تقویتی می‌باشند، بخصوص در بیمارانی که نمی‌توانند حرکت تکراری مفصل را تحمل کنند. یک مشکل در ورزش‌های ایزومتریک این است که می‌توانند باعث افزایش فشار خون شوند.
- تمرینات ایزوتونیک آنهایی هستند که طی آن عضلات خود را در دامنه حرکتی کامل منقبض می‌کنید که با استفاده از وزنه یا مقاومت ثابت انجام می‌شود، مانند حلقه کردن عضلات دوسر هنگام نگه داشتن یک دمبل.
- در نهایت، تمرینات ایزوکینتیک شامل حرکت با سرعت ثابت در دامنه مفصل در حین انقباض عضله می‌باشد، بطوری که میزان مقاومت ممکن است در طول دامنه حرکت متغیر باشد. ورزش‌های ایزوکینتیک به دلیل نیاز به تجهیزات و ارتباط غیر قطعی با فعالیت‌های عملکردی کمتر استفاده می‌شوند.
- هنگام شروع تمرینات مقاومتی، بهتر است با تنها یک سری با ۱۵ تکرار در دو جلسه در هفته شروع کنید. این تمرین باید شامل ورزش‌هایی باشد که گروه‌های عضلانی اصلی مانند عضلات چهارسر ران، همسترینگ و سرینی را درگیر می‌کنند. یک هدف احتمالی انجام دو سری ۱۰ تایی قبل از افزایش مقاومت می‌باشد.
- افرادی که در انجام دامنه حرکتی کامل محدودیت دارند، بهتر است از وزنه‌های سبک‌تر با تکرار بیشتر استفاده کنند. بیمارانی که قرار دادن مفصل در معرض ورزش تکراری دامنه حرکتی باعث تشدید درد آنها می‌شود، بهتر است با تمرینات ایزومتریک شروع کنند.
- بیماران با سابقه مشکلات قلبی باید احتیاط کنند؛ تمرینات ایزومتریک ممکن است بهترین نوع ورزش تقویتی برای این بیماران نباشد و بنابراین بهتر است قبل از انجام چنین برنامه ورزشی برای آرتروز با پزشک مشورت کنند.
تمرینات استقامتی و انعطاف پذیری
ورزش‌های هوازی از طریق فعالیت‌های که ضربان قلب را افزایش می‌دهند باعث بهبود عملکرد قلبی عروقی می‌شوند. بطور سنتی، این هدف با انجام فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، دویدن آرام، دوچرخه سواری و شنا در صورتی که طی مدت زمان مناسب انجام شوند قابل دستیابی است. در هر فعالیت هوازی، فرد باید به خاطر داشته باشد که تکنیک‌های مناسب تنفس، مصرف مایعات و تغذیه کافی و نیز وضعیت قلبی پیشین را در نظر بگیرید. عواملی مانند تعداد دفعات فعالیت، مدت زمان ورزش و شدت آن می‌توانند بسته به نیازها و توانایی‌های فرد تنظیم شوند. بطور کلی، توصیه می‌شود که برای دستیابی به مزایای ورزش هوازی باید بیشتر روزهای هفته ۳۰ دقیقه فعالیت متوسط داشته باشید. طی این فاصله ۳۰ دقیقه، باید گرم کردن، ورزش و سرد کردن را انجام دهید. در افرادی که تحرک کمتری دارند ، هدف اصلی باید به حداقل رساندن زمان سپری شده برای نشستن در طول روز باشد. ورزش در آب مانند شنا کردن یا ورزش‌های هوازی در آب وزن روی مفاصل خشک یا دردناک را کاهش می‌دهد. توانایی حرکت کردن آزادانه در آب می‌تواند یک تجربه لذت بخش باشد که موجب بهبود دورنمای روانی بیمار می‌گردد. پیاده‌روی یا استفاده از یک دوچرخه ثابت یا دستگاه پله نوردی به تسریع کاهش وزن کمک می‌کند. هرچه وزن کمتری داشته باشید، فشار کمتری روی مفاصل وارد می‌شود.
جراحی زانو
جراحی ممکن است در صورتی که درد شدید یا مشکل در حرکت داشته باشید توصیه شود.
- عمل تعویض زانو می‌تواند باعث تسکین قابل ملاحظه درد در مواردی شود که درمان‌های دیگر به اندازه کافی موثر نبوده‌اند. مفاصل تعویض شده بطور متوسط ۱۵ سال ماندگاری دارند.
- در صورتی که زانو قفل می‌کند، یک عمل برای خارج کردن تکه‌های شل استخوان و بافت‌های دیگر از مفصل را می‌توان انجام داد. این عمل لاواژ آرتروسکوپی نام دارد.
